Zespół chylomikronemii

Dolegliwość ta to stan należący do grupy dyslipidemii, który najczęściej jest spowodowany interakcją czynników środowiskowych takich jak nieprawdiłowa dieta, mała aktywność fizyczna lub palenie tytoniu. U osób z tym zespołem w osoczu chorego stale, nawet na czczo, są obecne chylomikrony. To duże lipoproteiny, których zadaniem jest transport, pochodzacych z pokarmu m.in. trójglicerydów, fosfolipidów i cholesterolu, z jelita cienkiego do wątroby i mięśni. Szczyt chylomikronemii normalnie występuje pomiędzy 3 i 6 godziną od spożycia posiłku bogatego w tłuszcz. Po tym czasie stężenie lipoprotein spada, są bardzo szybko usuwane z krwi. Po 12 godzinach bez posiłku nie powinno być ich już w naszym organizmie. Zespół chylomikronemii nie zwiększa ryzyka miażdżycy, a więc w konsekwencji choroby niedokrwiennej serca, jednak powoduję on napadowe bóle brzucha i może prowadzić do ostrego zapalenia trzustki.

Przyczyny występowania

Istnieją dwa powody występowania zespołu chylomikronemii. Pierwszy tzw. pierwotny jest spowodowany uwarunkowaniami genetycznymi, a dokładniej brakiem enzymu rozkładającego trójglicerydy jakim jest lipaza lipoproteinowa lub niedobór apoproteiny C II, która odpowiedzialna jest za aktywowanie w organizmie tego enzymu. Stwierdza się wówczas chylomikronemie bez zwiększonego stężenia VLDL (lipoproteina bardzo małej gęstości) nazywaną hiperlipoproteinemią typu I wg Fredricksona. Jednak jest to bardzo rzadkim powodem i ujawnia się w dzieciństwie.

Wtórną, natomiast przyczyną jest nieodpowiedni tryb życia. Na chorobę tę naraża nas nadużywanie alkoholu czy otyłość. Dolegliwość ta może się także pojawić na skutek nieprawidłowo kontrolowanej cukrzycy typu 1 (niedobór insuliny). Wówczas mamy do czynienia z chylomikronemia na czczo oraz podwyższonym stężeniem VLDL (hiperlipoproteinemia typu V). jest to częściej spotykany powód występowania choroby i zazwyczaj uwidacznia się w dojrzałym wieku.

Leczenie

Osoba chora na chylomikronemie koniecznie musi zmienić swoją dietę. Musi się ona składać z bardzo niskiej zawartości tłuszczu. Chory powinien dostarczać mniej niż 10% kalorii potrzebnych organizmowi. Ograniczenie to dotyczy zarówno tłuszczów nasyconych, czyli pochodzenia zwierzęcego, jak i nienasyconych, które mają głównie pochodzenie roślinne. Wynika to z tego, że chylomikrony tworzą się z każdego rodzaju tluszczu. W przypadku hipolipoproteinemii typu V należy także ograniczyć spożywanie cukrów prostych.

Chory ma również zakaz spożywania alkoholu. Środek ten, u pacjentów dotknietych tą dolegliwością, mocno nasila hipertrójglicerydemię. Substancja wysokoprocentowa w połączeniu z tłuszczem może spowodować gwałtowny wzrost stężenia TG i ostre zapalenie trzustki.

Podczas choroby stosuję się także farmakoterapię. Podaje się choremu fibraty. Zmniejszają one syntezę VLDL oraz nasilają aktywność lipazy lipoproteinowej. Rezultatem jest szybsze usuwanie chylomikronow z osocza krwi. Można także wspomagać się suplementami wielonienasycocnych kwasów tłuszczowych omega-3 (oleje rybie), które hamuja syntezę VLDL w wątrobie. Dawka dozwolona to 4g/dzień. Najlepiej jednak, gdy dietę osobiście dopasuje lekarz. Najważniejsze to rygorystyczne jej przestrzeganie.

Dominik Pinkowski

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zespołu chylomikronemii