Niedobory odporności

Przyczyny niedoboru odporności

Tak jak już zostało wspomniane, niedobory odporności wywołane mogą być przez problemy genetyczne, co oznacza, że ich objawy będą pojawiały się już od najmłodszych lat lub mogą zostać wywołane w wyniku przebytej choroby czy groźnych wirusów. Do wtórnych, czyli inaczej mówiąc nabytych, zaliczyć można dodatkowo:

• odrę,
• HSV,
• nowotwory,
• bakterie i pasożyty,
• cukrzycę,
• niewydolność nerek,
• niedożywienie,
• czynniki środowiskowe,
• ciążę,
• stres,
• proces starzenia się.

Pierwsza grupa niedoborów odporności, czyli niedobory pierwotne, których przyczyny leżą w podłożu genetycznym należą do rzadkiej grupy chorób. Ich występowanie szacowane jest: 1:10 000 żywych urodzeń. Mimo, iż wady te są uwarunkowane już od urodzenia, to pierwsze objawy mogą pojawić się dopiero po 20. roku życia, czasem nawet po 30.

Obraz kliniczny niedoborów odporności

Głównym obrazem klinicznym są częste i jednocześnie nawracające zakażenia lub objawy autoimmunizacji, które występuję znacznie rzadziej. Te często powtarzające się infekcje mają ostry i długotrwały przebieg, który bardzo często wydaje się dość nietypowy. Do tej nietypowości zaliczyć można m. in. ich silną odporność na działanie antybiotyków. U osób zdrowych rzadko pojawiają się zakażenia wywołane drobnoustrojami w przeciwieństwie do osób cierpiących na niedobór odporności.

Rozpoznanie i diagnoza niedoboru odporności

Do rozpoznania choroby dochodzi w momencie pojawiania się wyżej wymienionych problemów. Czyli u osób u których dochodzi do nawracających się, niejednokrotnie ciężkich zakażeń bakteryjnych i wirusowych. W sytuacji, kiedy dochodzi do takich problemów, pacjent powinien zostać poddany badaniom oceniającym jego sytuacje zdrowotną. Badania polegają na ocenie odpowiedzi hormonalnej, komórkowej oraz ocenie czynności komórek fagocytujących i układu dopełniacza. Do badań zalicza się między innymi obwodową morfologię krwi z rozmazem czy testy skórne.

Leczenie niedoboru odpornościowego

Lepsze od leczenia jest zapobieganie. Jeżeli choroba nie jest nabyta wraz z genami to po pierwsze zaleca się unikania czynników wywołujących zakażenia i infekcje wirusową. W gruncie rzeczy w obydwu grupach należy unikać sytuacji, które sprzyjają zakażeniom. Co tyczy się również odpowiedniego dbania o higienę, zwłaszcza u osób żyjących w dużych miastach i przemieszczających się komunikacją miejską. Jeżeli braki odporności wywołane są przez chorobę to leczenie polega wtedy na wyeliminowaniu przyczyny wtórnego niedoboru odporności. Czyli wyleczenie choroby gwarantuje poprawę odporności.

W innych sytuacjach stosowane jest leczenie, które polega na dożylnym podawaniu preparatów immunonoglobulin, którymi bardzo często mogą być szczepionki. Drugim sposobem leczenia jest  profilaktyka antybiotykoterapii, czyli przyjmowania leków łagodzących objawy i zwalczających wirusy czy inne infekcje w organizmie, wywołujące objawy.

Autor: Damian Nowaczek

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy niedoborów odporności